Responsive design is al een tijdje een trend; met de komst van meerdere mobiele apparaten is het steeds gebruikelijker om websites zo te ontwerpen dat ze hun lay-out aanpassen aan het apparaat waarop ze getoond worden. Vroeger was het gebruikelijker dat een website mobiele browsers verwees naar een aparte mobiele versie of zelfs een app, het is om uiteenlopende redenen uiteindelijk handiger om de website zelf te laten vertellen hoe deze zich gedraagt op verschillende schermen.

Dat vraagt niet alleen wat van van ontwerpers en ontwikkelaar, maar ook wat van het implementatieproces zelf. Vorige week las ik een uitstekende post over hoe responsive design de grenzen van het oude lineare ontwerpproces opzoekt. Het artikel legt uit dat je tegenwoordig zou moeten ontwerpen zonder leidend apparaat in gedachte en dat je bij zo’n aanpak constant functie en vorm tegen het licht moet houden. 

In zo’n proces is het lastiger om een onafhankelijk gemaakt design door een apart team om te zetten naar functioneel ontwerp, maar is het veel logischer om functioneel, interactietechnisch en grafisch bij elkaar te zitten in je ontwerpproces.